NAPOLİ GEZİ REHBERİ
Çocukların 15 günlük Paskalya tatilinin son çeyreği için Napoli’yi seçiyoruz. İstanbul’dan Roma aktarmalı Alitalia uçuşu ile Napoli’ye ulaşıyor, hava alanından otelimize gitmek için 25 Euro karşılığında bir taksiyle anlaşıyoruz. Taksimetre açılırsa da aşağı yukarı bu kadar yazıyormuş ama fiyatı fiksleyerek dolaştırılma riskini ekarte ediyoruz. Taksiyle Materdei bölgesindeki otelimizi ararken oğlumun verdiği ilk tepki ‘Bu yırtık pırtık evlerde mi kalacağız?’ oluyor.? Evet Napoli’de evler biraz yırtık pırtık ve balkonların çoğundan çamaşırlar sarkıyor, insan bir an İtalya’da mıyım yoksa Küba’da mı, yoksa Meksika’da mı kararsız kalıyor.
Otelden ziyade bed& breakfast olarak hizmet veren apart evimize yerleştikten sonra çok yakınımızdaki İtalya’nın dördüncü, Napoli’nin de ikinci en iyi pizzacısı seçilen Pizzeria Starita’dan yürüyoruz.
NAPOLİ DEMEK MARGHERITA PIZZA DEMEK…
Margherita pizzayı pizzadan saymazdım ben. Ta ki Napoli’nin margheritaları ile tanışana dek. Şıpır şıpır damlayan domates sosundaki gerçek domates kokusu, mozarelladan gelen nefis süt tadı ve insana kenarlarını bile katıksız yedirten enfes mayalı pizza hamuru. Bir dönem bir Sophia Loren filminin sahnesine de ev sahipliği yapmış olan Pizzeria Starita’dan yaşadığımız ilk margherita deneyimimiz muhteşem oluyor. Margherita’nın yanında söylediğimiz Ripieno al forno (pastırmalı ve beyaz peynirli) kapalı olarak servis ediliyor. Hatta pastırmaları göremeyince siparişimiz yanlış mı geldi diye garsona soruyoruz. Malzemenin içinde olduğunu öğrenince gülümsüyoruz. Margherita 4 €, Ripieno al forno 6 €.
ESKİ BİNALAR, MODERN METRO ISTASYONLARI…
Pizza deneyimimizden mest olduktan sonra iki sokak ilerimizdeki metroya yürüyor Materdei istasyonundan şehir merkezindeki Toledo istasyonuna çabucak ulaşıyoruz. Sokakları ve binaları bu kadar yıkık dökük görünce ‘Metro istasyonları nasıl leştir’ diye endişe ederken aksine Londra ve Paris gibi metropollerden çok daha modern istasyonlar ve metrolar ile karşılaşıyoruz. Tabi bunda metro ağının çok yeni olması büyük etken. Kapkaççı yoğunluğu ile meşhur olan şehrin metro istasyonlarındaki insan kalitesi de oldukça iyi, biraz olsun rahatlıyoruz.
GALLERIA UMBERTO, PALAZZE REALE, SAN CARLO OPERASI, CASTEL NUOVO
Sağlı sollu kafelerin ve mağazaların olduğu Via Toledo boyunca ilerliyor, çok sevimli bir gelatocu olan Casa Infante’de Napoli’nin meşhur tatlısı Sfogliatella ve dondurma molası veriyoruz. Dondurmamız elimizde Galleria Umberto’ya giriyoruz. 19. Yüzyıldan kalma bir alışveriş merkezi olan Galleria Umberto, Milano’daki Victoria Emanuele hanının Napoli versiyonu gibi. Yani biraz yıkık dökük hali.
Via Toledo boyunca ilerliyor Triesto en Trento Meydanı’na ulaşıyoruz. Pek çok tarihi bina bu meydan etrafında toplanmış. Palazze Reale, San Carlo Operası ve Vatikan’ın bir küçük versiyonu olan Plebiscito Meydanı ve San Francisco di Paolo Bazilikası oldukça etkileyici.
CASTEL NOUVO (NUOVO KALESİ)
Triesto En Trento etrafındaki kafelerden birinde cappuchino molası veriyor, bu kez liman yönünde ilerleyip Castel Nuovo’ya ulaşıyoruz. Üç silindir kuleli Nuovo Kalesi’nin hemen altında da Napoli limanı bulunuluyor. Cruise gemileri ile Capri adası, Sorrento vb. destinasyonlara giden feribotlar da buradan kalkıyor.
RESTAURANT AL CUCCIOLO BOHEMIEN
Otelde kısa bir dinlenme molası sonrası akşam yemeği için Via Toledo üzerindeki Al Cucciolo BohemiEn’a geliyor, deniz ürünlü paccherimizi, midyeli spaghettimizi, yumuşacık bifteğimizi ve nefis zeytinyağlı domates gibi domates kokan salatamızı kırmızı şarabımız eşliğinde keyifle yiyoruz. Tüm bu saydıklarım için sadece ve sadece 34 € ödüyoruz. Gerçekten.?
CAPRİ ADASI
Ertesi sabah için hedefimiz olan Pompei Antik Şehri’ne gitmek için Garibaldi tren istasyonuna geldiğimizde o gün için grev olduğunu öğrenip hüsrana uğruyoruz. Ani bir karar değişikliği ile rotamızı Capri Adası’na çeviriyoruz. Capri Adası’na geçmek için metro ile Municipio durağına geliyor, Napoli limanından kişi başı 19 € ödeyerek hızlı feribotla 40 dakikada Capri Adası’na geçiyoruz.
Capri Adası’nda dağlar denize doğru oldukça dik. Aynı Santorini’de olduğu gibi adanın merkezine füniküler ile çıkılıyor, biz de sahil kısmında kısa bir tur sonrası fünikülere binip tepeye tırmanıyoruz.
Napoli ne kadar salaşsa, Capri de bir o kadar şık. Şık kafeler, lüks oteller ve butikler, tepeden kuşbakışı harika deniz manzaraları. Capri gerçekten çok güzel. Patika yollardan adanın farklı köşelerine ulaşıyor, yine bir dondurma molası sonrası Augusto bahçelerinde adanın en can alıcı manzaralarından birinde huzur dolu anlar yaşıyoruz.
Limanın orada gözümüze kestirdiğimiz deniz kıyısındaki Ristorante lo Zodiaco’da öğlen yemeğimizi yemek üzere bu kez yaya olarak adanın merkezinde limana iniyoruz.
Ve işte capriciossamız ve beyaz şarabımız ile yeni bir ‘hayat güzel’ anı.
17:10 hızlı feribotu ile Napoli’ye dönüyor, Piazza Garibaldi’deki yine Trip Advisor onaylı geleneksel lezzetleri modern bir ambiyansta sunan Da Donato dal 1956 Antica Trattoria e Pizzeria adlı restauranta gidiyoruz. Değişilmezimiz margheritaya bu kez kuzuların talebi üzerine patates ile servis edilen wurstel pizza, pomodor salata ve kalamar ve karides tava eşlik ediyor. Yarım litrelik kırmızı ev şarabı ile birlikte hesap yine 35 euro civarı geliyor ve Napoli’deki ikinci günümüz de böylece sona eriyor.
POMPEI ANTİK KENTİ
Üçüncü günümüzde otelimizde aldığımız İtalyan kahvaltısının ardından, ki bu sadece kruvasan, nutella, reçel ve kahveden oluşuyor, Pompei’ye gitmek üzere yine metro ile Garibaldi tren istasyonuna ulaşıyoruz. Bugün grev yok çok şükür, kişi başı 2.8 € karşılığı biletlerimizi alıyor, Pompei-Sorrento trenine biniyor, 40 dakika süren tren yolculuğu sonrası antik kentin bulunduğu Pompei Scavi durağında iniyoruz.
Kişi başı 12 € giriş ücreti ödeyerek, (çocuklar ücretsiz) Pompei Ruins’e giriş yapıyoruz.
Antik kent rehber eşliğinde gezen turist grupların istilası altında. Sadece biz bile 3 farklı Türk tur grubuna denk geliyoruz. Rehberimiz mi yok? Ne gam… Oğlum elinde haritası bize ciddi anlamda rehberlik ediyor. Dev mask heykellerden amfi tiyatrolara, Romalıların at arabalarını koşturduğu sokaklardan Vezüv Yanardağı’nın küllerinin altında kalan insanların figürlerinin bulunduğu 14. kısıma kadar bizi gezdiriyor. Bu rehberlik modu çok iyi oluyor, kuzular hiç sıkılmadan bizimle 3 saat Pompei Antik Kenti’ni dolaşıyor.
Öğleden sonra tekrar Napoli’ye dönüyor, Napoli puzzleımızın eksik parçalarını tamamlıyoruz. Garibaldi istasyonunun yakınlarındaki Corso Garibaldi ve Corso Umberto’nun kesiştiği noktadan limana doğru uzanan ve Mercato olarak adlandırılan bölgeyi, yani balık, meyve ve sebze pazarını hafif çekinerek de olsa geziyoruz. Günlerdir sadece hamur ile haşır neşir olmuş bünyeyi taze meyvelerle şenlendiriyoruz.
Çok yakınımızda Napoli’nin en en meşhur pizzacısı L’Antica Pizzeria da Michele var. Önünde her daim sıra olduğunu bildiğimiz mekanın Cumartesi öğleden sonrasında sıra gelmesinin imkânsıza yakın olduğunu bile bile foodie damarımız tutuyor, kapı önündeki güruhu aşıp sıra numaramızı alıyoruz. 84 numaradayız.
L’ANTICA PIZZERIA DA MICHELE
Numarayı aldığım çocuğun söylediğine göre 1 saatte içerdeyiz. Biz de bu bir saat süresince Via del Tribunalli ve Via San Biacio Dei Librai arasında kalan Centro Storico bölgesinde geziyor, Napoli’nin daracık sokaklarında kayboluyoruz.
Bu bölge ne kadar da kalabalık. Piazza Del Gesu’da neşeli ezgiler eşliğinde dans eden sokak müzisyenlerini dinliyoruz. Pizza sıramız gelmiştir deyip Pizzaria da Michele’e dönüyoruz ama o da ne? Daha önümüzde 40 masalık adam var. Bu iş böyle olmayacak deyip içeri dalıyor, pizzaları paketletip sokak merdivenlerine konuşlanıyoruz. Pizzeria Starita’dan yediğimiz margheritanın tadı hala damağımızda. ‘Daha fazla ne olabilir ki, burası daha merkezi diye bu kadar popüler olmuştur’ şeklindeki sözlerimizi bir bir yutuyoruz. Ya biz çok açız ya da şu an ömrümüzde yediğimiz en iyi pizzayı yiyoruz. Nerede? Napoli’de çamaşır asılı balkonların arasındaki sokak merdivenlerinde?
Bu kez Corso Umberto üzerinden yolumuza devam ediyor Perfectoo Cafe’de çocuklar için sıcak çikolata, bizim için de cappuchino molası veriyoruz. Ve yağmur başlıyor. İstanbul’daki gibi etrafta aniden bir sürü sokak şemsiyecileri türüyor. Via Toledo üzerindeki S. Ferdinando bölgesinde aklımıza koyduğumuz bir iki yer ama nedense girdiğimiz üç dört mekânla da yıldızımız barışmıyor biz yine soluğu ilk geceki mekanımız Restaurant Al Cucciolo Bohemian’da alıyoruz.
Günlerden Cumartesi. Son boş masayı kapmanın haklı gururu içinde spaghetti napolitano, antrikot ve bir önceki gelişimizde tadı damağımızda kalan domates salatası eşliğinde felekten bir gece daha çalıyoruz. Tertemiz ütülü masa örtüleri ve peçeteler, şık çatal bıçak takımları, duvarlarda Nuh Nebi’den kalma resimler, bizi böyle tarihin tozlu sayfalarına ışınlayan ambiyansa sahip restoranlara bayılıyoruz.
SORRENTO, AMALFİ SAHİLLERİ için tıklayın…
Ooh ayağınıza elinize sağlık ne güzel gezip kaleme almışsınız. Benimde bir sonraki gezi turum buraya. Aslında Güney Fransa mı , yoksa Güney İtalya mı henüz karar veremedim ama?Çok faydalı bir yazı olmuş. Gitmiş kadar oldum✌️
Beğendiğinize çok sevindim.
Teşekkürler
Keyifli bir tatil yapmış, bunu güzel kaleme almışsınız. Napoli gerçekten görülmeye değer bir yer ve tabii pizza yemeden dönmek olmaz. Gitmek isteyenler için faydalı bir kaynak olmuş.
Çok teşekkürler.
Beğenmenize sevindim.